Knotsgek slot van zinderend seizoen: Meppel in 2!

Ik wrijf in mijn handen van geluk: ik mag een verslag schrijven en voor het komende half uur mijn aandacht richten op die fantastische herinneringen aan gisteren. De ontgoocheling eerst, de explosie van blijdschap kort daarna. Daar gaan we dan!

Het begon al een aantal dagen voor de wedstrijd zelf: van de spanning begaf de auto van Rienk het. Volledig overeenkomstig met het thema van dit verslag wankelde Meppel maar heel even: het was Tiny die haar auto ter beschikking stelde.

Rond kwart over 11 gisterochtend kwamen we bij elkaar bij Oasis. Ondanks dat hij er absoluut geen tijd voor had, bleek Bas niet bestand tegen de groepsdruk die de avond ervoor op hem was uitgeoefend. Keurig in het blauw (toch?) ging hij als supporter mee naar Amersfoort. Hoe kon het met de aanwezigheid van onze bascotte nog misgaan?

Laat ik de situatie eerst even schetsen. Na de voorlaatste ronde stonden er in klasse 3C drie teams aan kop met evenveel matchpunten. Meppel stond er echter toch riant voor: wij hadden zoveel bordpunten meer dat elke overwinning automatisch het kampioenschap op zou leveren. Alleen bij een gelijkspel of verlies zouden de andere koplopers er nog aan te pas komen. Tegen de nummer 8 zou een overwinning bovendien tot de mogelijkheden moeten behoren. Maar … zoals Anne Bert meerdere malen heeft laten aantekenen, de wedstrijd moet eerst nog wel worden gespeeld!

In Amersfoort bleek de eerste slag voor de thuisploeg. Een tactische opstelling met een hoofdletter T. De sterkste spelers zaten op de lagere borden, met de sterkste speler op bord 6. Slim, want ik zal natuurlijk niet zomaar mijn beste spelers op die borden zetten. Ik had er zelf een heel klein beetje rekening mee gehouden door Rienk wit te geven, maar ere wie ere toekomt, ik had het niet verwacht. Zelf speelden we nagenoeg in de vaste opstelling, maar dit keer wel met een aantal kleurnuances. Ik had Yge zwart gegeven in deze uitwedstrijd, Richard een extra keertje wit, Rienk dus wit en Alwin eindelijk een keertje weer zwart. Dat miste de uitwerking volledig, gezien de partij van Yge waar ik zo aan toe kom. Een ander nadeel voor ons was dat onze spelers wel wat erg gecharmeerd waren van het mooie weer. Door Gerhard werd bijvoorbeeld geopperd om maar op het terras te gaan zitten en een 8-0 nederlaag te laten noteren. De krantenkoppen zouden natuurlijk prachtig zijn: “Schakers blijken toch normale mensen te zijn” was bijvoorbeeld een van de opties.

Nadat Kees helemaal vanuit Duitsland vroeg in de middag in keurig blauw de speelzaal binnenkwam, begon het ‘feest’. De eerste nul was voor Fokke. Op bord 5 hoopte ik dat hij de laatste ronde de draad zou herpakken, maar helaas. Hij evalueerde een eindspel volledig verkeerd, waardoor hij niet de juiste voorzorgsmaatregelen nam om de vrijpion van zijn tegenstander te stoppen. Een akelig seizoen voor hem met maar 2 uit 9, terwijl hij vorig jaar zo’n groot aandeel had in ons kampioenschap! Nou ja, volgend jaar beter!

Yge speelde op bord 2 en had dus zwart. Dat ging ronduit allerbelabberdst. Hij had de variant nog maar 1 keer in zijn leven gespeeld, maar zijn tegenstander had zich er wel op voorbereid. En hij had zelfs een verbetering gevonden! Een fraai staaltje voorbereiding! Yge stond binnen no time 2 stukken achter voor een g- en een h-pion en een aanval op de naakte witte koning. Het was echt niet genoeg, maar hij had alle geluk van de wereld dat zijn tegenstander eeuwig schaak overzag. Remise was het resultaat.

Good old Richard maakte er gelukkig een gelijke stand van. Met wit kwam hij eerst lekker uit de opening, maar plots kon hij zijn mooie centrum toch niet meer helemaal intact houden. Ik heb van het middenspel verder weinig meegekregen, behalve dat in de analyse een mogelijkheid onderzocht werd waarbij zijn tegenstander meteen ten aanval trok over de g-lijn. Hij verdedigde zich echter eerst, waarna Richard zijn verdediging ook kon versterken. De slotaanval van Richard was moordend, mede mogelijk gemaakt door de afwezigheid van enige verdediger rond de zwarte koning. 1 1/2 -1 1/2.

Op dat moment zag het er echter zeer slecht voor ons uit en de uiterst optimistische verwachting van Kees dat het 5,5-2,5 zou worden, leek absoluut onhaalbaar. Alwin stond erg slecht (al blijkt dat ik niet kon tellen, want ik dacht dat hij ook een stuk achterstond), Rienk was hopeloos en de rest zou dan al allemaal moeten gaan winnen, terwijl Bart en ik eigenlijk ons voordeel weg aan het geven waren. Maar ja, je weet het niet. Het is zoals Anne Bert heeft laten aantekenen: de partij moet eerst nog maar eens gespeeld worden!

We kwamen toen weer op achterstand doordat Rienk onder de voet gelopen werd door vrijpionnen van zijn tegenstander. Na de opening speelde Rienk zonder duidelijk plan, wat op het landelijke niveau natuurlijk gewoon wordt afgestraft. De vrijpionnen die zijn tegenstander kreeg op de damevleugel leverden hem eerst een loper op en vervolgens wisten de vrijpion op b2 en loper op c1 ook nog de witte toren op b1 te begraven. Rond dat moment moest Rienk dan ook opgeven: 1 1/2 – 2 1/2.

Het ging van kwaad tot erger. Ook Alwin moest opgeven. Op bord 8 koos hij voor een wat onorthodox plan waarbij zijn koning op f7 niet heel erg veilig stond achter de oprukkende g- en h-pionnen. Zijn aanval kwam helaas niet van de grond en na een fout van hem stroomden de witte stukken naar zijn koning toe. De stukken van Alwin waren geen partij voor de gecentraliseerde stukken van zijn tegenstander. Zijn stelling werd vernietigd. 1 1/2 – 3 1/2.

Mijn instructies mogen duidelijk zijn op dit moment: ik heb tegen zowel Gerhard als tegen Bart erop gehamerd dat zij koste wat kost voor de winst moesten gaan. Zelf gaf ik het goede voorbeeld. Op bord 3 had ik toevallig ook even de opening bekeken, omdat het al maanden geleden was dat ik het had opgezocht en ik vergeten was wat ik precies wilde doen tegen de Stonewall. Die kwam op het bord. Mijn tegenstander overzag mijn dreiging en mocht zijn prachtige paard van e4 dan ook verplaatsen naar h7, om zo nog net stukverlies te voorkomen. Dat was natuurlijk fataal voor zijn stelling. Helaas dacht ik op een gegeven moment een ‘slimme’ tussenzet te doen, waarmee ik een pion zou winnen (wat alleen al een verschrikkelijk dom idee was: geen materiaal pakken voordat het uit zichzelf begint te vallen!). Mijn tegenstander kon zich loswerken en remise leek het enige haalbare. Dat bood mijn tegenstander aan, maar ik moest doorspelen. In tijdnood speelde hij een verkeerde zet, waarna ik toch nog een stuk kon winnen, de dames erna geruild werden en het resterende eindspel volledig gewonnen was. 2 1/2 – 3 1/2.

Daarna sloeg het noodlot echter toe, al hoorde ik ook het bemoedigende bericht van Henk Vosmeijer dat Wagening voor stond. Bart had in het middenspel een lekkere stelling opgebouwd. Helaas vervlakte dat toch op een gegeven moment. In het eindspel was zijn enige kans om op het bijna gevangen paard van zijn tegenstander te spelen. Dat had moeten lukken, maar Bart overzag een simpele zet waarmee hij het paard had kunnen vangen. Het eindspel erna was remise, niets meer aan te doen. Toen er nagenoeg niets meer op het bord stond werd de vrede dan ook maar getekend: 1 matchpunt was beter dan 0, 3-4. De droeve werkelijkheid begon binnen te sijpelen.

Alleen Gerhard was nog bezig. Op bord 6 had hij de sterkste speler van Amersfoort getroffen. In het middenspel offerde hij een stuk, welke hij door een fout van zijn tegenstander tien zetten later weer terugkreeg. Het eindspel wat overbleef was gewonnen. Zijn tegenstander verdedigde zich taai, maar het mocht niet meer baten. Gerhard won en maakte er 4-4 van. Overigens was zijn tegenstander het daar ontzettend mee oneens. Hij vertelde zich ‘geërgerd’ te hebben, omdat Gerhard niet opgaf toen hij een stuk achterstond. Toen Kees Gerhard dan ook een klop op de schouder gaf, liet zijn tegenstander zich iets in de trant van het volgende ontvallen: “En je bedankt hem daar ook nog voor?!”. Natuurlijk is het sneu dat je als sterkste speler verliest op het zesde bord, maar het slaat natuurlijk nergens op. Misschien moet hij maar even met Anne Bert bellen, want die kan hem vertellen dat de wedstrijd eerst natuurlijk nog maar gespeeld moet worden!

Was Gerhard man of the match? Was 4-4 toch nog genoeg? Om heel eerlijk te zijn gebeurde het volgende terwijl Gerhard nog bezig was met ploeteren. Van een enkeling hoorde ik dat Wageningen ondertussen gewonnen had van Voorschoten. Maar ja, dan was er nog altijd PION… Bas kwam toen met de uitstekende opmerking dat Promotie om 12.00 uur begonnen was en dus al klaar zouden moeten zijn. Waarom belde ik ze niet even? Na wat rondbellen kreeg ik de vrouw van de teamcaptain van Promotie aan de lijn en die vertelde mij het volgende: “Ze hebben gewonnen met 4 1/2 – 3 1/2. Promotie heeft gewonnen.” U kunt zich voorstellen dat er een enorme vreugde loskwam. De enige die er niet heel erg blij mee leek te zijn was Gerhard, maar dat is natuurlijk omdat hij zo zijn ‘man of the match’ of ‘man of the season’ compleet in duigen zag vallen.

Achteraf bleek dus dat … de wedstrijd helemaal niet gespeeld had hoeven te worden!, zoals een enkeling op deze website meerdere malen heeft laten aantekenen. Immers, ook met een 8-0 nederlaag waren we achteraf gezien kampioen geweest! Hadden we toch gewoon in de zon kunnen gaan zitten… Maar natuurlijk is dit wel leuker zo: een punt los van de rest en dus de terechte kampioen van 3C!

De blijde inkomst van Meppel 1 was bijzonder feestelijk. In Oasis waren ondertussen ook Andre (in het blauw!) en Marc aangeschoven en Tere volgde ook snel. Zij had zelfs net als vorig jaar een cadeautje voor heel het team! Een standaard voor iedereen met de naam en ‘kampioen’ erop. Heel erg leuk en het werd door iedereen erg gewaardeerd.

De avond was groot feest, ondanks het gebrek aan de Oasis voor over de schnitzels. Rond een uur of 11 kwam zelfs Menno nog langs! Onze teamgenoot die helaas geblesseerd uitgevallen is aan het begin van het seizoen! Hij kwam ook zijn kampioenschap toch even meevieren. Echt heel leuk. Er werd nog lang (vreugde)drank genuttigd, zoals hieruit wel blijkt.

Hopelijk spelen we volgend jaar in klasse 2A in het noorden des lands. Ik denk dat dit mogelijk is, gezien het feit dat een team uit Enschede uit 3B gepromoveerd is. We zullen echter moeten afwachten hoe de bond gaat indelen. Al met al is in ieder geval dit seizoen wel weer gebleken hoe gevaarlijk de combinatie is tussen Meppel 1 en mij als teamcaptain: 2 jaar captain en 2 promoties! Blijf ik teamcaptain? Bereid je dan maar voor op de 1e klasse!

Gefeliciteerd teamgenoten! Gefeliciteerd clubgenoten! Gefeliciteerd iedereen die ons team een warm hart toedraagt! Promovendus Meppel voor het eerst in de geschiedenis gepromoveerd naar de 2e klasse KNSB: een prestatie van formaat!!

Eindstand

Scores Meppelers:
1. Yge Visser: 8 1/2 uit 9
2. Richard Berendsen: 8 uit 9
3. Roel Donker: 7 1/2 uit 9
4. Bart Davids: 6 uit 8
5. Gerhard Pauptit: 5 uit 9
6. Rienk van den Berg: 4 1/2 uit 8
7. Alwin Pauptit: 4 uit 8
8. Fokke Jonkman: 2 uit 9
9. Menno van Koningsveld: 1/2 uit 2
10. Kees Hoogendijk: 1/2 uit 1

p.s. Je ziet het, Anne Bert, doemdenken is toegestaan, maar het wordt wel hard aangepakt natuurlijk :).