Salondichter, vriend van de Kunst- en Cultuursalon en oud schaker van de MSV, Cornil Terenstra uit Meppel (1964) is woensdag 26 oktober plotseling overleden. Cornil was een markante persoonlijkheid en een bijzonder mens. Hij hield niet van oppervlakkigheid, maar van diepgang.
Ik herinner me nog zijn verstrooidheid: op een keer kwam hij met zijn onafscheidelijke hondje op zijn arm, de schaakzaal binnenlopen rond tien uur ’s avonds. Ik liep snel naar hem toe en hij vroeg me tegen wie hij moest spelen. Ik zei dat we bijna klaar waren en hij keek me verbaasd aan en zei “het is toch net acht uur?” Ik vertelde hem voorzichtig dat het rond tienen was en verbaasd zei hij dat hij dus langer geslapen had dan hij dacht. Ik dronk even een biertje met hem en even vriendelijk vertrok hij weer naar huis. Hij was geen persoon bij de MSV om de oorlog mee te winnen, maar dat hoeft iedereen ook niet te zijn. Cornil was zoals hij was en zo was het goed.
Zijn hondje was intussen heel erg oud en Cornil maakte zich als baasje erg bezorgd om de gezondheid van het inmiddels stokoude diertje. Hoe anders kan het lopen in het leven, nu gaat het baasje ineens eerder.
In maart presenteerde hij zijn eerste dichtbundel: “Aspirientje voor het slapen gaan”. Een lieve en positieve Meppeler is heengegaan op slechts 52-jarige leeftijd.
Dat hij mag rusten in vrede.
