Dit stuk is geschreven door Ferdinand Binnendijk
Zaterdag 5 april, 22:45 uur
Als je net vader bent is je wereld even wat kleiner. Zo gaat dat nou eenmaal. In het begin huilen ze veel en als je pech hebt drinken ze moeilijk aan de borst. Als hij met een mooi boogje al zijn én mijn kleren onder plast terwijl ik met een moeilijk brak hoofd de verschoonronde ben begonnen, stort de wereld even in. Langzaam, beetje bij beetje, komt het goede gevoel weer terug. Bij de eerste lach bijvoorbeeld, of als hij een enorme poepluier heeft geproduceerd en daarna volkomen tevreden in een diepe slaap valt, of wanneer ik voor het eerst succesvol een vrije zaterdag uit de onderhandelingen sleep.
Als je net vader bent heb je tegenwoordig heel veel tijd, maar bijna geen energie om die prettig te besteden. Zo kan het gebeuren dat je andere bezigheden zoekt die niet zo veel mentale energie vereisen. Op Wielerflits Ploegleider probeer ik wat Zwolse schaakvrienden de loef af te steken met het voorjaarsklassiekerspel, en daar hoort natuurlijk bij dat je af en toe koers kijkt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb altijd al graag wielrennen gekeken. Maar in het dagelijkse leven komt het er zo vaak niet van. Nu wel. Flesjes voor Florian in de aanslag, pot koffie voor papa en juichen voor Powless die drie Visma-renners aftroeft in Dwars door Vlaanderen.
Morgen is de Ronde van Vlaanderen. De Vlaamse Hoogmis. Vlaanderens mooiste. Soms met een lelijk randje. Belgen zijn over het algemeen vriendelijk, beleefd en bescheiden, maar elk volk heeft een percentage volslagen debielen, zelfs de Belgen. In België is wielrennen een echte volkssport. Als Van der Poel zijn winnende solo van 50 kilometer straks inzet hoop ik dat hij geen bekers urine over zich heen krijgt. Net als dat ik hoop dat ik geen urine over me heen krijg als ik een vieze luier open trek.
De Ronde begint morgen om 10 uur en tussen 16:15 en 16:50 is de finish begroot. Ergens tussen die tijd wordt ook de rest van het verslag geschreven. Ik wilde nog los gaan over de broccoli van vanavond maar de plicht roept. (wèèèh)
Zondag 6 april, 9:50 uur
Ik heb het gehaald! Koffie, luiers, poedertoren, fleswarmer, alles staat klaar. Nog een hoop blabla op de stream maar zo gaan we los. En het verslag dan hopelijk ook.
Zondag 13 april, 23:19 uur
Kleine recap: Pogacar won. Die van Arkea wilden demarreren toen Pogacar aan het plassen was, werd niet gewaardeerd (raar). Wat dat betreft kunnen wielrenners nog wat van het schaken leren! Vandaag won Mathieu wel, ondanks een bidon vanuit het dronken (?) publiek.
U begrijpt, hier kwam even een kink in de kabel.
Als je net vader bent lopen dingen soms anders dan je had gepland. Ik weet nog dat het onbestemde gehuil de hele dag aanhield, het enige wat werkte was met de kinderwagen de hele tijd heen en weer over de keukendrempel rollen. Het lijkt een eeuwigheid geleden, net als het schaken. Gelukkig kunnen we onze nullen en de remise van Richard in geuren en kleuren teruglezen in het verslag van BSG, dus daar hoef ik dan niet zo veel aandacht meer aan te schenken. Aan mijn tegenstander is trouwens geen makelaar verloren gegaan. Een hoop voetbalherrie op de benedenverdieping zou je met een positieve kijk op de wereld diplomatiek kunnen omschrijven als “een levendige buurt” en een krakende houten vloer als “authentieke elementen”.
Tafels waar geen koffiekopje op past zijn “knus” en je boekje zes keer op de grond laten vallen? Daar heb ik even geen woord voor, maar wel een tip voor de volgende keer: pak gedwee een notatiebiljet van de stapel, die de thuisspelende club gewoon klaar had liggen, en schuif die onder het bord.
Goed, bord 4 dus, ik tegen Van der Poel. Gelukkig was het schaken en geen fietsen, maar de overeenkomst is dat Van der Poel dan favoriet is. Ik haalde weer eens een oud verrassingswapen van stal tegen het Nimzo-Indisch en had het geluk aan mijn fiets hangen dat hij het niet helemaal kende.
Hier greep hij mis met 15…h5?
In de analyse leek 0-0-0 de beste, de engine bevestigt dat. Het ging verder 16. dxe6 fxe6 17. e5 Ph7 18. Pe4 Pxg5 en nu zou het fraaie stukoffer Pxd6+ de boel beslist hebben. Stukoffer met compensatie op termijn, ik krijg mezelf (te) vaak niet zover om het te durven. Jammer, na 19.Pxg5? verzandde het in remise.
De tegenstander van Alwin kwam aan met een doos van Pandora vol met tactische wendingen, maar heel correct was het niet. Hier de stelling nadat zwart een overoptimistische tweetrapsraket had afgevuurd:
12…Txd4 zag er imposant uit, maar op g4 hangt ook nog het hele huis met schaak, dus maaien die handel; 13. Dxd4 Pxf2 14. Lxh5 Lxd4 15. Tf1 Te8+ 16. Le2 Pe4 17. Pxe4 Txe4 18. c3 Lf6 en met een toren meer is het makkelijk schaken. Het was natuurlijk allang opgeefbaar, maar hoe overtuig je de tegenstander daarvan? Ik pak vaak een extra dame, maar dit soort zetten doet het ook goed: 19. Txf6 PLOK Weg ermee. En met kracht naast het bord gezet. De zwartspeler zag onmiddellijk in dat verder verzet geen zin had.
Maandag 14 april, 00:03 uur
Ik klik nu weer de partij van Micha door (zo schijnt dat te horen, alleen de winstpartijen bespreken) en zie dat ik moet kiezen. Bespreek ik de partij in volle glorie en laat ik het klagen over de broccoli dan achterwege? Nee, dat voelt toch niet goed. Een verslag gaat altijd over eten. Ook als we reserveren voor 8, maar uiteindelijk met 1 NO en 2 invallers aan tafel verschijnen. Restaurants met een “Nederlandse” menukaart zijn in de regel erg voorspelbaar: keuze uit twee soepen, saté, biefstuk, spareribs, stoofpot, burger, de obligate quiche met spinazie en geitenkaas zodat vegetariërs in een groep geen goed argument hebben om de hele groep mee te krijgen naar een ander restaurant, maar je ook niet echt moeite voor ze hoeft te doen, geserveerd met friet en seizoensgroente.
“Dit is dood” zei Mark toen het op tafel werd gezet. “Hartstikke dood”. Dat ging dus niet over de koe in mijn gerecht, die inderdaad ook dood was, maar over de broccoli. Blijkbaar had het eerst in de vriezer gelegen om vervolgens snotgaar te worden gekookt en begraven onder een berg nootmuskaat. Nu had niet alleen Menno (“Ik eet thuis al te veel broccoli”) een excuus om het te laten staan, maar wij allemaal. Verder was het eten prima; toch wil ik langs deze weg de suggestie doen om bij thuiswedstrijden weer wat vaker naar de good old stamchinees te gaan.
Goed, nog wat schaken om het af te leren. Zwart komt nooit meer aan rokeren toe, maar kan wel irritant naar de witte koning kijken. Zojuist gespeeld door Micha 15. Kb1 – die is logisch. 15…b4 16. c4 Ld7 17. d4 b3 18. a3 Da6 19. Tc1?
Toch maar even aan de engine gevraagd waarom Tc1 niet goed is. Die zegt nu, net als in mijn partij, dat je moet durven: 19. d5! Pb4 20. Dg7 Tf8 21. Pc3 Pa2 22. Pxa2 bxa2+ 23. Ka1!! en wat zwart ook doet, je kunt rustig door het centrum heen pompen. Fantastische variant en net als in mijn partij is het heel logisch als het eenmaal op het bord staat…
19…Pb4
20. Dg7 Tf8 21. dxc5 dxc5 22. De5 Tc8 23. Thd1
Hier blijkt dan het verschil met die andere variant, de toren stond prima op d1.
23…Ke7?
Zo komt het allemaal weer goed, na …f6 zou wit niks beters hebben dan dameruil waarna het voordeel definitief vervlakt is. Nu gaat de aanval verder.
24. Dg5+ f6 25. Dh6 Tf7
26. e5 Pc2 en nu vast en zeker de fijnste zet om te spelen, die de hele zwarte stelling aan flarden scheurt: 27. f5! Dxc4 28. exf6+ Kxf6 29. fxg6 hxg6 30. Pf4
Het is klaar.
30…Lc6 31. Dh4+ Kf5 32. Lh3 Ke4 33. Pxe6+ etc.
We wensen BSG een fijne laatste thuiswedstrijd in hun oude vertrouwde denksportcentrum, ver weg van brallende mensen en krakende vloeren. Wel hopen dat niemand met de traplift wil want dat geeft vast een berg lawaai.
Het schoot me net te binnen dat ik over die locatie ook nog wat had geschreven nadat we er met ZSG waren geweest voor de SOS competitie. Uit dat verslag:
>> Het ZSG wagenpark voor uitwedstrijden begint ook serieuze vormen aan te nemen. De teller staat nu op 4, met Bas die uit Arnhem komt en ikzelf vanuit Wolvega. Het pittoreske Bussum, waar de politiek en dus ook het parkeerbeleid misschien iets te veel gebaseerd is op de wensen van rijke boomers, vormde hierbij een uitdaging. Door een veelheid aan verkeersborden aan het begin van de Nieuwe Englaan was het niet meteen duidelijk dat het hier om een straat voor vergunninghouders ging. Op de deur van het denksportcentrum stond er wel nog een waarschuwing, maar wie ziet dat als het donker is, regent, 2 graden is en er een ijle noordenwind staat? Onze gastheren wezen ons er vriendelijk op, en gelukkig was er een pleintje dichtbij, maar terwijl Bas en ik terug naar de speelzaal liepen en zagen hoe een jeugdige fatbike-bestuurder aan een stevige controle werd onderworpen, vroeg ik me wel af hoe in hemelsnaam de bezoekende teams op een KNSB zaterdag hun auto kwijt raken. <<
En ze serveerden ook nog Heineken. Geen enkele locatie is perfect, zullen we maar zeggen. Om met de wijze woorden van Andries af te sluiten: MAND!