De kop heb ik van Sibbele geleend. Hij leek me zeer toepasselijk.
Na de overwinning in Putten waren we nog in the winning mood. De Toren 4 uit Arnhem was op papier zwakker dan wij, die moesten we kunnen hebben. Zo zie je maar weer, wij waren op papier zwakker dan Putten en wij wonnen, en het eerste was op papier zwakker dan het Witte Paard, maar zij wonnen ook.
In het begin was er nog weinig aan de hand. Bas en Stefan stonden een kwaliteit voor, Alexander stond slecht na een verprutste opening, Boen had uiteraard een pion geofferd voor initiatief, bij Menno stond het bord in brand en de andere partijen stonden ongeveer gelijk.
Maar toen ging het mis. Bas stond gewonnen, maar liet zich flessen en ging mat op de onderste rij. Even later verloor Stefan ook, hij had de kwaliteit terug geofferd om onder de druk uit te komen, om vervolgens in een minder eindspel en tijdnood de mist in te gaan. Plotseling stonden we met 2-0 achter.
Even later won Menno. Zijn jeugdige tegenstander dacht dat hij mat ging geven, maar de counter liep veel harder. Mooi partijtje van Menno. Vervolgens wist Boen zijn overwicht uit te buiten en ging met een vrijpion op stap. De zwarte koning die kwam aangesneld om te blokken werd in het vrije veld opgejaagd en toen ging het snel uit. Het stond weer gelijk met 2-2.
Vervolgens kon ik de koning omleggen. Ik was al een tijd niet zo content met de stelling. Net toen ik de zaak aardig op orde dacht te hebben werd ik getrakteerd op een geniepige zet van de tegenstander, die daarmee het initiatief greep. Nog een misser en het was over en uit.
Alexander had vanuit het niets twee pionnen gewonnen. De tegenstander perste er nog wel een offensiefje uit, maar Alexander schoof het beheerst uit.
Toen was het aan de broers Pauptit. Bij de tegenstander speelden ook twee broers mee. Wij hadden geopperd om onze broers tegen hun broers te laten spelen, maar de teamcaptain had anders beslist. De oudste, Frank van Hoorn (17) was tegen Menno geplaatst. De jongste speelde tegen Alwin. Alwin had helemaal niets bereikt tegen de 14-jarige Geert van Hoorn. Er werd afgeruild naar een toreneindspel met een pion meer voor Geert, die dit onberispelijk uitschoof.
Gerhard had inmiddels ook verloren. Hij had al zijn tijd gestopt in aanvallend spel. Net toen het leek dat hij hiermee succes zou hebben, kwam zijn tegenstander met een venijnige riposte. Remise lag voor de hand, maar in tijdnood trapte Gerhard erin en kon even later opgeven.
De eindslag was derhalve 3-5 en MSV 2 is weer terug op aarde