De goed georganiseerde slotronde in Hattem heeft het derde team geen geluk gebracht. Tegen het op papier favoriete Zeven Pionnen werd een kleine nederlaag geleden, terwijl een gelijkspel binnen handbereik lag.
Eerst speelde Sibbele remise aan het vierde bord. Vervolgens bracht Luit ons op voorsprong door aan het eerste bord te winnen. Ook Anne Bert won, waardoor het er rooskleurig ging uitzien. De laatste drie partijen, van Ton, Henk en mijzelf, gingen echter allemaal verloren. Eindstand: 3,5-2,5.
Als laatste had ik het gelijke spel kunnen bewerkstelligen. Ik beging echter een blunder bij de 62e zet, die mij de vrijwel zekere remise kostte. Ja, er waren verzachtende omstandigheden, tijdnood en (te) veel kabaal om ons heen, maar de blunder was van de buitencategorie. Wat nu: terugtreden als teamleider? Stoppen met schaken? Training blundervermijding volgen? (bestaat die)?
Door deze uitslag eindigt het derde team uiteindelijk met 6 uit 7.
De uitslagen:
D. Elskamp (1830) – Luit Oomkes (1760) 0-1
A. Calje (1956) – Ton Staarink (1689) 1-0
O. Bosman (1687) – Arno Braam (1622) 1-0
J. Zwartjes (1815) – Sibbele Bonthuis (1573) 0,5-0,5
R. Schuring (1731) – Anne Bert ten Kate (1595) 0-1
J. v.d.Velde (1744) – Henk Vosmeijer (1558) 1-0
Arno Braam.
Jammer jongens! Maar 6 uit 7, dat is toch bijna kampioen? Of zijn het matchpunten?
Dit soort blunders heeft overigens niks met schaaktechnische kwaliteiten te maken maar alles met concentratie 🙂 ik kan je de cursus van Yge Visser die binnenkort in de Plataan van start gaat dan ook aanraden: dan gaat het over deze softe kant van schaken
Jammer derde team! Het is nooit leuk om te verliezen op blunders. Wat dat betreft kan je er wel wat aan doen en ook zelf wel: tactiek oefenen. Ik ben het totaal niet met Alwin/Yge eens dat concentratie van belang is: als je tactisch sterk genoeg bent, zie je de tactische grappen binnen een seconde. Dan kan je de overige 30 seconden uit je neus eten voor mijn part, maar blunderen doe je niet meer.
Hoi Roel, ik respecteer je mening EN denk tegelijkterijd dat concentratie het allerbelangrijkste is. Hoe kan het anders dat jij in jouw eigen voorbeeldje op deze site zo’n enorme blunder maakte…dat lag ver onder het schaaktechnische niveau van jou…stap 2 of 3 of zo en toch maakte je deze fout. Hoe kan dat? De enige verklaring die ik daarvoor heb is dat je op dat moment met andere dingen in je hoofd bezig was, bijv. je rating, de sterkte van je tegenstander, je mogelijke overwinning, de ranglijst, het teamresultaat, je studie of weet ik wat maar niet met de stelling op dat moment. Hoe kijk jij daar tegenaan?
Het was een fout in visualisatie. Ik zag de truc met …d5 wel degelijk, zelfs al voor ik Le3 speelde. Ik zag ook het vervolg met …Lg4, omdat ik nou eenmaal redelijk goed geoefend ben in tactiek. Ik taxeerde het echter als goed voor mij, omdat ik meende dat ik een pion gewonnen had in die varianten, terwijl ik in werkelijkheid een stuk weggegeven had. Hoe ik een telfout kon maken? Niet omdat ik met iets anders bezig was: mijn concentratie was gewoon goed. Ik herinner me dat ik moe was, misschien dat het daardoor gebeurde. Wel een persoonlijke reden dus, niet schaaktechnisch, maar sja, iedereen heeft wel eens kortsluiting.
Daar tegenover staan bijvoorbeeld mensen in de C-groep. Wil je beweren dat zij allemaal totaal ongeconcentreerd met hun partijen bezig zijn? Natuurlijk niet! En toch kunnen zij enorme blunders maken die je hogerop niet ziet.
De waarheid ligt natuurlijk ergens in het midden: je hebt van beide een gezonde dosis nodig. Als je concentratie weg is, dan is het mogelijk dingen te missen. Maar wanneer concentratie normaal is, dan maak je niet minder blunders door je nog beter te concentreren, maar dan maak je minder blunders door meer tactische kennis en oefening.
Ik definieer hier ‘blunder’ als een schaaktechnische fout die ver onder het schaaktechnische niveau van iemand ligt. Dat kan dus op elk schaakniveau gebeuren, van amateurschaker tot grootmeester. Jij doelt volgens mij op een ‘fout’ die een beginner maakt die een 2000-speler niet maakt. Dat heeft te maken met kennis en natuurlijk kan je dat trainen. Maar Arno maakte een grote blunder die onder zijn normale niveau ligt. Dat kan je voorkómen ook zonder je schaaktechnisch te ontwikkelen, dat heeft naar mijn mening met emotie en niet met ratio te maken.
Ok, dat is heel interessant en het is heel goed mogelijk dat daar een (grote) kern van waarheid in zit. Het hangt er inderdaad erg vanaf hoe je een blunder definieert. Misschien ook hoe je speelsterkte definieert: is het kenmerk van een 2000-speler dat hij ALTIJD een bepaalde truc ziet of is het het kenmerk van een 2000-speler dat hij die X van de Y keer die truc zal zien, terwijl dat minder is voor slechtere spelers en beter voor betere spelers. Tja, lastig!
Kennelijk is de ene blunder de andere niet. In mijn geval houd ik het er op dat de concentratie een ogenblik verminderd was door het rumoer in de zaal.