Hoe begin je een verslagje als je de avond ervoor als team met een 5½-½ nederlaag weer naar Meppel bent gestuurd?
Je kunt het natuurlijk gaan hebben over de wedstrijd uit de eerste ronde tegen Pegasus (de oude club van Dick) die we nipt met 3½-2½ gewonnen hebben en waardoor we een boost kregen en al uitzagen naar de clash tegen MSV 1 op 5 december.
Of je kunt het hebben over de storm Ciarán van vorige week die ervoor zorgde dat we (na goed overleg met de tegenstander) besloten hadden om de wedstrijd een week uit te stellen.
Of je kunt het hebben over de alle moeite die onze teamcaptain Piet heeft moeten doen om vervolgens wel weer een team bij elkaar te krijgen. Er waren natuurlijk mensen die 2 november hadden vrijgehouden om extern te schaken en op 9 november alweer allerlei andere zaken in de agenda hadden staan. Normaliter krijg je dan nog wel een team bij elkaar maar als er dan plotseling 2 man ziek worden (beterschap mannen) dan kom je toch echt in de problemen. Dinsdag liep Piet al te informeren op de clubavond en woensdag/donderdag zijn er nog diverse appjes en mailtjes rondgegaan. Allemaal zonder succes overigens. Gelukkig meldde Otto donderdagmiddag dat een afspraak die hij had niet doorging zodat we uiteindelijk met 5 man naar Lelystad gingen.
Je kunt het ook hebben over de waardeloze toestand in de wereld of over de komende verkiezingen of over al die rode lichtjes die we zagen op weg naar Lelystad.
Maar we zullen het maar even hebben over de afdroging die we gisteravond leden.
Bij aankomst in Lelystad werden we hartelijk verwelkomd door de nieuwe voorzitster van de LSV die trots melde dat ze de club weer nieuw leven hadden ingeblazen: mooie brochure om aan potentiële nieuwe leden uit te geven, flitsende website, nieuwe speelavond (donderdag i.p.v. vrijdag) en nieuwe speellocatie. Resultaat: grote jeugdafdeling en voor het eerst in jaren weer een team dat meedoet aan de externe SOS-competitie. Dat is ook de reden dat alle leden nog geen KNSB rating hebben dus wisten we qua sterkte ook niet wat we konden verwachten.
We begonnen dus al met een 1-0 achterstand en die klap zijn we niet meer te boven gekomen. Otto zou iets later komen en de tegenstanders waren zo vriendelijk om niet de klok al aan te zetten (ook al hebben ze daar het recht toe).
Tegen kwart over negen moest Cor (die toch vaak zijn externe wedstrijden wint) zijn tegenstander feliciteren.
Ook bij Henk S zag het er niet zo best uit (zijn tegenstander had het volgens omstanders veel eerder kunnen afmaken) en bij mij liep het na veel afruilen uit op remise al dacht mijn tegenstander nog wel heel lang na over wel of niet de laatste torens afruilen.
Piet speelde een internationale wedstrijd (zijn eerste?) tegen een Russische dame die al zo’n 3 jaar in Nederland woont en werkt en sinds begin dit jaar het schaken weer heeft opgepakt. Bij het naspelen bleek Piet toch (Russische?) beren op de weg te hebben gezien: ipv zijn dame netjes terugtrekken offerde hij een toren. Dat liep dus ook niet goed af.
Otto was ditmaal eens niet als eerste klaar maar moest als laatste toch iets na halfelf zijn tegenstander feliciteren.
En daarmee boekte LSV een welverdiende overwinning. Mooi dat deze vereniging ook weer actief is in de SOS-competitie!!
En nu? Wonden likken en ons oppeppen voor de clash op 5 december 😉