Na twee nederlagen stond het eerste onderaan in klasse 2A. Weliswaar was het spel niet echt slecht te noemen en hadden we genoeg kansen gehad tegen de vorige twee tegenstanders, Apeldoorn en Enschede, maar de dubbeltjes waren de verkeerde kant op gevallen. Afgelopen zaterdag stond er dan ook al meteen een belangrijke wedstrijd op het programma. De uitwedstrijd tegen Hardenberg moest bepalen of we dit jaar tegen degradatie moesten strijden of dat we konden hopen op een inhaalrace naar boven. Daarmee was het ook gelijk een 4-puntenwedstrijd, omdat Hardenberg mogelijk een van de concurrenten tegen degradatie zou kunnen zijn en die wil je niet meer punten geven dan hoeft.
Eindelijk op volle sterkte vertrokken we naar Hardenberg. Toen ook Richard en Dennis het enigszins verscholen clublokaal van Hardenberg hadden bereikt, werd de opstelling nog even wat omgegooid. Micha en Rienk hadden geruild om een bepaalde tegenstander te ontlopen en toen wilde Rienk graag dat Fokke op bord 4 zou gaan zitten en hij zelf op bord 6. Uiteindelijk werd de opstelling als volgt: 1. Dennis 2. Roel 3. Richard 4. Fokke 5. Bas 6. Rienk 7. Micha 8. André.
De wedstrijd begon voortvarend. Nergens stonden wij meteen veel minder en een aantal van ons hadden al een prettig tijdvoordeel op de klok. Daar hebben we uiteindelijk misschien niet genoeg uit gehaald. Bas offerde op bord 5 een kwaliteit met de witte stukken voor een mooi loperpaar en een pion in een open stelling. Hoewel we in de analyse niet zeker wisten of het allemaal wel goed genoeg was, bleek maar weer eens dat een kwaliteit voor een pion, zeker als het lopers zijn die wij hebben, gewoon genoeg is. In de eindstelling kon Bas 3x dezelfde stelling bereiken. Later bleek dat hij ook daar nog altijd veel beter stond en rustig door had kunnen spelen. Wat ik niet wist op het moment dat Bas kwam vragen of hij remise mocht maken en ik enkel antwoordde dat hij zelf even moest kijken, was dat de tegenstander van Bas in lastige stelling nog anderhalve minuut had. Had de remisekoning van het eerste toch even door de zure appel heen moeten bijten! Zou het ons gaan kosten? 0,5-0,5
Daar leek het eerst niet op. Zelf scoorde ik het punt op bord 2. Ik compliceerde de stelling tegen mijn Duitse tegenstander, waar ik (naar later bleek terecht) van vermoedde dat hij het liefst kleine plusjes uitmelkt. Dat bleek een schot in de roos. Hoewel de balans behouden bleef na een pionoffer van hem, ging hij ten onder na een paar slechtere zetten. Stukverlies was het gevolg. In het diagram hieronder speelde zwart: 22. … Lxd4 23. Lxd4, a6, waarna wit opgaf. Zijn loper heeft geen velden meer. Na 24. Lxf6+ (24. Pb6, Tad8 25. La4 kost na Pe2+ de andere loper!) 24. … Kxf6 25. Pb6, Tad8! 26. La4 heeft het witte paard na 26. … Td6 plotseling geen velden meer. Grappig stukje tactiek met ingesloten stukken, terwijl wit alle ruimte van de wereld heeft. 1,5-0,5.
Dennis won vlot daarna op het eerste bord. Daar was ik enigszins verrast over, omdat de stelling kort daarvoor nog niet verloren leek voor zwart. Helaas weet ik niet wat er precies gebeurd is, maar het punt rekenen we er graag bij: 2,5-0,5.
Dat zag er goed uit! Helaas ging het daarna bergafwaards. André verloor op bord 8. Zijn stelling leek prima en ik had goede hoop op een bijdrage in de score van André. Helaas maakte hij een rekenfout toen zijn tegenstander in tijdnood zat. Niet lang genoeg nagedacht, aldus André. Helaas had hij een tussenzet gemist. 2,5-1,5.
De ruil van Fokke en Rienk pakte niet goed uit. Fokke kon het op bord 4 niet bolwerken. In de opening had hij een pion voor wat (vage?) compensatie voor wit. Toch bleek het uiteindelijk niet zo makkelijk en ging het uiteindelijk fout. Rienk had een goede opening op bord 6, maar was te gretig. Als hij rustig zijn paard had ontwikkeld, had hij zijn pion meer kunnen behouden. Nu kwam hij onder druk, ging het toreneindspel in met een pion minder en verloor. 2,5-3,5.
Gelukkig zag het er op de andere twee borden goed uit. Richard trok de stand gelijk. Vlak na de opening offerde zijn tegenstander een kwaliteit. Misschien was er genoeg compensatie, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat Richard in de problemen kwam. Hij bereikte een eindspel met kwaliteit en een stuk of twee pionnen meer, wat hij simpel naar winst voerde. 3,5-3,5.
Micha moest op bord 7 de winst binnenhalen. In een typische Micha-partij bouwde hij zijn stelling steeds verder op en steeds verder uit. Hij won een pion en hield totale controle. Hij ging dameruil (terecht) uit de weg en zijn grip op de witte velden zorgde snel voor winst. Hieronder nog een leuke stelling uit zijn partij. Hij speelde hier Tf2 (Kh1! voor de fijnproevers heeft hetzelfde effect), waarna zwart in zetdwang zat!
Daarmee bereikten we de 4,5-3,5 eindstand. Een solide overwinning voor het eerste. Het zal nog zwaar worden om het seizoen van vorig jaar te herhalen, maar niets is uitgesloten in een klasse waarin ieder team aan elkaar gewaagd is. Binnenkort gaan we kijken of we Hardenberg van een revanche af kunnen houden als het eerste in de KNSB-beker opnieuw naar Hardenberg gaat.