Gisteren gingen we met zeven man naar Ermelo. Marco was met vakantie en VSG was niet van zins ons tegemoet te komen om vooruit te spelen, vanwege “grote belangen van de interne competitie “. Eerst waren we zelfs maar met zes man, want Stefan had gesprekken met ouders, maar kon dat gelukkig afzeggen.
Alexander wilde een tactische opstelling, omdat VSG de sterkste spelers op borden drie en vier plaatst. Na democratisch overleg onderweg hebben wij hem overruled. Gewoon op rating en bord vier leeglaten. Wel waren we vol agressie over deze vuige streek, dat lieten wij niet over ons kant gaan!
In de fraaie speelzaal van Ermelo – een voormalig rusthuis voor militairen aan de rand van de stad – ging de wedstrijd van start. In goede harmonie, want de meeste spelers van VSG zijn zeer geschikte mensen.
Na een uur gaf Stefan remise wegens herhaling van zetten tegen de sterkste speler van Ermelo, een oudere man, die last had van een vervelend kwaal en niet goed kon zitten. Aangezien Stefan is ingehuurd voor een remise namen we het hem niet kwalijk en mocht hij blijven in plaats van naar het station te lopen en daar de trein te nemen.
Op bord zeven ging Boen er weer hard tegenaan. In een gambiet won hij na 16 zetten een stuk. Een tijdje later stond hij een kwaliteit voor tegen een pion, dat moet ik nog eens even goed bekijken. Uiteindelijk won hij toch nog simpel, toen de tegenstander twee torens afruilde en zijn paard achter de linies liet klemzetten. Hiermee heeft de oude krijger een score van vijf uit vijf, en is daarmee topscorer.
Menno speelde tegen een tegenstander met 300 ELO minder. Dit keer faalde hij niet. Met enkele subtiele zetten veranderde de zwarte stelling in een gatenkaas. Hij deed het vervolgens niet op zijn handigst, maar het won wel.
Ondertussen was Alexander in grote problemen gekomen. Door een onhandige zet stond zijn damevleugel buitenspel. De tegenstander verzamelde al zijn stukken tegen een tochtig staande koning. Hij durfde echter een stukoffer op g6 niet aan, omdat hij in een toernooitje er tegen Alexander kansloos afgegaan was. Dit verzandde in remise. Het stond nu 3-2 voor ons.
De broertjes Pauptit waren weer eens in tijdnood gekomen. Alwin besteedde bijna al zijn tijd aan een tiental zetten. De tegenstander lette even niet op en toen kwam er eerst een stukoffer, dat zwart niet goed kon aannemen, en na een tegenoffer speelde Alwin een desperado met de dame. Die had hij ook niet gezien, zei de tegenstander na afloop. Alwin kwam ruim materiaal voor, maar de tegenstander gaf geen krimp en liet zien dat hij niet voor niets een hoge rating heeft. Uiteindelijk werd het in wederzijdse tijdnood remise.
Gerhard maakte het nog iets bonter. In een zeer rommelige stelling vol tactische grappen had hij nog 1 minuut en de tegenstander een half uur. Ik weet uit ervaring dat dat heel vervelend spelen is. Ga je mee in het snelle spel, dan is een fout zo gemaakt en neem je de tijd, dan denkt hij mee in jouw tijd. Hoe het precies ging weet ik niet, want ik had het veel te druk aan mijn eigen bord, maar toen de rookwolken waren opgetrokken had Gerhard gewonnen. En het team dus ook.
In mijn eigen partij won ik na 16 zetten een pion via een desperado. De tegenstander had daarvoor nog wel compensatie door een mooi steunpunt voor zijn loper op d4. Het was nog een hele klus om verder te komen, zelfs toen ik een tweed pion won via een tactisch trucje. Het kostte me vervolgens uren om de dames af te ruilen, waarna mijn koning eindelijk te hulp kon komen. Ik was als enige nog bezig, maar toen won ik een stuk en was het uit.
Al met al een eclatante zege van 5,5 – 2,5 en dat met zeven man. Wraak kan zoet zijn. In het Nadenkertje enkele partijen uit deze match.