‘Met het kleinst mogelijke verschil’, eindigde de wedstrijd van het eerste in Zoetermeer. Die van het vierde in Deventer ook. Nou ja, met dien verstande dat het eerste won en wij verloren. Toch niet slecht, tegen de koploper in onze afdeling. Al was het niet goed genoeg.
Het zag er aanvankelijk naar uit, dat wij een opvallend resultaat gingen scoren tegen Pallas 6. Het is een jong team, zeg maar gerust piepjong, waardoor ze het privilege genieten alleen maar thuis te hoeven spelen. De gemiddelde rating verschilde niet veel van die van ons, maar de gemiddelde leeftijd des te meer. Gegroefde koppen uit Meppel tegen zachte gezichtjes uit Deventer.
Onze invaller en deze keer óns enige jonge talent Jarno Spijker bewees al meteen zijn waarde door snel te scoren. Hij zette een knappe aanval op met een paard in de spits, dat op de best mogelijke plaats in de slecht ontwikkelde stelling van zijn tegenstander belandde. Mat volgde. Even later liet Leo Bosma een halfje aantekenen. Na een gelijk opgaande strijd tegen zijn vrouwelijke tegenstander viel er op het uitgedunde veld, waar het materieel gelijk stond, weinig eer meer te behalen. Kort daarop slaagde ik erin het volle punt te scoren tegen de vader van het meisje waar Leo tegen speelde. In een zwaarbeladen stelling met vele dreigingen over en weer dacht mijn tegenstander mooi te kunnen winnen door met zijn dame binnen te vallen. Hij vergiste zich: het kon niet. Hij moest zich halsoverkop terugtrekken met achterlating van een toren Een paar zetten later gaf hij op. Stand 2 ½ – ½ voor Meppel. Kon het nog misgaan?
Ja, dat kon. Henk de Koning kampte weer met zijn bekende probleem, tijdgebrek en liet zich in zijn laatste minuten mat zetten. Bjintze Bakker kwam een stuk achter, maar won het dankzij een listige manoeuvre terug en slaagde erin een pion aan de overkant te krijgen, die zijn tegenstander alleen kon neutraliseren door zijn toren te geven. Bjintze had daarop een toren meer, maar de Deventenaar beschikte nog over een pelotonnetje van vier verbonden pionnen en dat kostte Bjintze dus zíjn toren. Waarna de beter staande koning van de Deventenaar de doorslag gaf.
Bleef over Piet, aan bord 1. Hij stond – met zwart spelend – een stuk achter, maar wist de dreigingen goed te pareren. Er ontstond een lastige, vastzittende stelling waar beide spelers maar wat heen en weer schoven. Piet bood remise aan, wat zijn tegenstander, een heeeel jong jongetje, na overleg met zijn achterban afsloeg. Jammer genoeg bleek dit een verstandig besluit, want met een trucje wist de jongeman de stelling open te breken, waarna hij toen snel de partij besliste. En de wedstrijd.
3 ½ – 2 ½, het kleinst mogelijke verschil ja, dat wel.
Theo de Jong
Tjonge, jonge, wat een spannende wedstrijd! Mooi dat Jarno zo schitterend scoorde, a coming man! Piet zorgt er vast voor dat zijn tegenstander blijft schaken bij zijn club!
boeiend verslag weer, bedankt! De partij van Bjintze lijkt er zo een te zijn waarin je alles meemaakt.